கேள்வி பதில் பகுதி 2 – பிரம்மஸ்ரீ நித்தியானந்தம் சுவாமிகள்

Read Time:25 Minute, 33 Second

கேள்வி: ஐயா இறைவனை அடைய சாமி வேடம் தேவையா?

குருவின் விளக்கம்: உலகத்தில் இறைவன் ஒருவனே. ஒவ்வொரு மதங்களிலும் பிற மதங்களில் இருந்து தம்மை வேறுபடுத்திக் காட்டுவதற்காக தனித்துவமான ஆடைகள் அணிகலன்கள் அணியப்படுகின்றது. கடவுளுக்கும் இந்த வேடங்களுக்கும் எவ்விதமான சம்பந்தமும் கிடையாது. கடவுள் என்பவன் உனக்குள்ளேயே அதாவது ஒவ்வொரு மனிதனுக்குள்ளும் குடிகொண்டிருக்கும் ஒளிவடிவானவன். அவனுக்கு எந்தவிதமான அடையாளங்களோ அல்லது சாதி, இன, மத, மொழி பேதங்களோ கிடையாது. ஒரு குரு மூலமாக யோகம் கற்று யோகத்தின் மூலமாக நீ உனக்குள் கடவுளைத் தேடு அவனைக் கண்டுகொள்வாய்.

கேள்வி: ஐயா ஞானப் பாதையைப் பற்றி கொஞ்சம் விளக்க முடியுமா?

குருவின் விளக்கம்: ஞானப் பாதையில் மன ஒடுக்கம் அவசியம். ஞான வாழ்க்கையானது, ஒரு பாதி இகத்திலும் ஒரு பாதி பரத்திலும் வாழ வேண்டும். அதாவது இல்லறத்தில் வாழ்ந்து கொண்டு இறைவனைத் தேடு. அதாவது ஒரு கையில் குடும்பத்தைப் பிடி மறு கையில் கடவுளைப் பிடி. ஒரு கட்டத்தில் இரு கைகளாலும் கடவுளைப் பிடித்துக்கொள். இதுவே முறையான ஞான வாழ்க்கையாகும்.

இல்லற வாழ்வுக்கும் ஞானப்பாதைக்கும் உள்ள தொடர்பு பற்றி ஏனைய ஞானிகளின் கருத்துக்கள்

சுவாமி விபுலானந்தர் – பாடல் 1:

“வெள்ளை நிற மல்லிகையோ வேறெந்த மாமலரோ
வள்ளல் அடியிணைக்கு வாய்த்த மலரெதுவோ
வெள்ளை நிறப் பூவுமல்ல வேறெந்த மலருமல்ல
உள்ளக் கமலமடி உத்தமனார் வேண்டுவது”

கருத்து: இறைவன் திருவடிகளில் வைத்து வணகுவதற்கு ஏற்ற மலர் சிறந்த மலர் (பூ) என்ன மலர்? வெள்ளை நிறமான மல்லிகைப் பூவா? அல்லது வேறு ஏதாவது மணம், நிறம் தன்மை பொருந்திய மலரா? இறைவன் திருவடிகளில் வைத்து வணகுவதற்கு பொருத்தமமான மலர் என்ன மலர்?

இறைவன் எம்மிடம் இருந்து எதிர்பார்ப்பது வெள்ளை நிறப் பூவுமல்ல வேறு எப்படியான மணம், நிறம் தன்மை பொருந்திய மலருமல்ல. தூய்மையான, புனிதமான, அன்பு, இரக்கம் நிறைந்த உள்ளத்தையே இறைவன் எதிர்பார்க்கிறான். உள்ளத்தில் வீற்றிருக்கும் அன்பு பாசம் நிறைந்த தாமரை மலர் போன்ற தூய்மையான பக்தியையே இறைவன் எம்மிடமிருந்து எதிர்பார்க்கிறான்

சுவாமி விபுலானந்தர் – பாடல் 2:

“காப்பவிழ்ந்த தாமரையோ கழுநீர் மலர்த்தொடையோ
மாப்பிள்ளையாய் வந்தவர்க்கு வாய்த்த மலரெதுவோ
காபவிழ்ந்த மலருமல்ல கழுநீர்த் தொடையுமல்ல
கூப்பியகைக் காந்தளடி கோமகனார் வேண்டுவது.”

கருத்து: விரிந்து மலர்ந்த தாமரைப்பூவோ? தடாகம், பொய்கை முதலான நீர்நிலைகளில் பூக்கும் கழுநீர்ப்பூ கொண்டு கோர்த்த மாலையோ? எப்போதும் புது மாப்பிளை போல தோற்றமளிக்கும் இறைவனுக்கு அணிய உகந்த மலரெதுவோ?

விரிந்து மலர்ந்த பூவுமல்ல, கழுநீர்ப்பூ கொண்டு நெய்த மாலையும் அல்ல, பணிவன்போடு கரங்கள் கூப்பி வணங்கும் அடியவர்களையே இறைவன் விரும்புவான்.

சுவாமி விபுலானந்தர் – பாடல் 3:

“பாட்டளிசேர் பொற்கொன்றையோ பாரிலில்லாக் கற்பகமோ
வாட்ட முறாதவற்கு வாய்த்த மலரெதுவோ
பாட்டளிசேர் கொன்றையல்ல பாரிலில்லாப் பூவுமல்ல
நாட்டவிழி நெய்தலடி நாயகனார் வேண்டுவது.”

கருத்து: ரீங்காரமிட்டு பாடிக்கொண்டு வரும் வண்டுகள் விரும்பும் பொன்னிறக் கொன்றை மலரோ? அல்லது இவ்வுலகத்தில் இல்லாத தேவலோகத்தில் இருந்து எடுத்து வரப்படும் கற்பக மலரோ? இறைவனது பூசைக்கு பாதங்களுக்கு ஏற்ற மலர் எது? எந்த மலராகும்?

பொன்னிறக் கொன்றை மலருமல்ல, பாரில் (இப்புவியில்) இல்லாத பூவுமல்ல. எப்போதும் வாட்டமுறாது அடியவர்களுக்கு அருள்பாலிக்கும் இறைவன் விரும்புவது தூய பக்தர்கள் மனமுருகி வழிபடும்போது அவர்களது கண்களில் இருந்து சொரியும் பரவச கண் நீர்த்துளிகளே இறைவன் விரும்பும் மலர்களாகும்.

கேள்வி: ஐயா துறவறம் என்றால் என்ன?

குரு: இல்லறத்தை விட்டுவிடுவதல்ல துறவறம். வீட்டை விட்டு ஓடிப்போவது, குடும்பத்தை விட்டு ஒடிப்போவது, வெளியூருக்கு ஓடிப்போவது, நான் சாமியாராகிவிட்டேன் என்று சொல்லுவது, நான் சந்நியாசி ஆகிவிட்டேன் என்று சொல்வது இதெல்லாம் துறவறமே கிடையாது. அது பயந்து ஓடிப்போவது. ஒருவன் அவனது மனதிலுள்ள ஆசைகளை முழுமையாகத் துறப்பதுதான் உண்மையான துறவறம்.

கேள்வி: ஐயா ஆன்மீகப் பாதைக்கு குடும்பம் ஒரு தடையா?

குரு: ஆன்மீகப் பயணத்துக்கு குடும்பம் ஒரு தடையல்ல. நீ மானுடப் பிறவி எடுத்து வந்ததே சில கடமைகளை செய்வதற் காகத்தான். இப்பிறப்பில் உனக்காகச் சில கடமைகள் உண்டு. அதில் திருமணமும் ஒன்றாகும். அதுமட்டுமல்ல உனது தாய் தந்தையர் உறவினர்களை கவனிப்பதும் உனது கடமைகளில் ஒன்றாகும். இல்லறத்தில் வாழ்ந்து கொண்டே ஆன்மீகத்தில் நிலைத்திரு

அதாவது இறைவனைத் தேடு. மணமுடித்து இல்லற வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழ்ந்துகொண்டு ஞான மார்க்கத்தினைக் கடைப்பிடிப்ப தென்பது, புளியம்பழம் ஆரம்பத்தில் பூவாகி, பிஞ்சாகி, காயாகி வரும்போது ஓடும் சதையும் விதையும் ஒன்றுடன் ஓன்று ஒட்டி இருக்கும். அது கனியாகும் போது ஓடும், சதையும், விதையும் தனித்தனி ஆகிவிடும், அதுபோல இல்லறத்தில் வாழ்ந்து கொண்டு ஞான மார்க்கத்தில் உன் எண்ணங்களை, இறைவனைப் பற்றிய தேடலில் நிலைத்திரு. இதுதான் சரியான ஆன்மீக மார்க்கமாகும்.

ஆன்மீகப் பாதையில் குடும்பத்தின் முக்கியத்துவத்தினை பல சித்தர்கள் ஞானிகள் வலியுறுத்தியிருக்கிறார்கள். அவர்களது கருத்துக்களையும் பார்ப்போம்.

இல்லறத்தில் வாழ்ந்துகொண்டு யோகத்தில் நிலைத்திரு என்று கூறுகிறது மகாசித்தர்‌ காகபுசுண்டர் எழுதிய மெய்ஞ்ஞான விளக்க நூல்.

“என்யோகம் நின்யோகம் வசிஷ்டர் யோகம்

இதனிர்தான் நிக்கோடு விசுவாமித்திரர்

இம்மலையில் வியாசரிஷி சுகரின் யோகம்

இதனிர்தான் காகியரும் கும்பனாதர்

இதனிற் தான் தெட்சனத்தர்ர் யோகமோடு

இல்லறத்தில் இருந்தார்கள் பாகமொடு “

பொருள்: நான் செய்யும் யோகமும், நீ செய்யும் யோகமும் (அதாவது நாம் தற்போது பின்பற்றும் யோகப் பயிற்சியானது) வசிட்டமுனிவர், விசுவாமித்திரர், வியாசமுனிவர், சுகர் கக்கியர், கும்பனாதர் போன்ற சித்தர்களும் பின்பற்றிய யோகமாகும். இச் சித்தர்கள் அனைவரும் இந்த யோகத்தை பின்பற்றியவாறு இல்லற வாழ்விலும் தமது துணைவியாரோடு சிறப்பாக வாழ்ந்திருந்து முக்திபெற்றார்கள் என்று கூறியிருக்கிறார் மகாசித்தர்‌ காகபுசுண்டர்.

சிவவாக்கியர் என்ற சித்தரின் குருவான சக்கிலி சித்தர் சிவவாக்கியருக்குக் கூறிய பின்வரும் அறிவுரைப்படி சிவவாக்கியர் மணமுடித்து அறநெறி தவறாது இல்லற வாழ்வு வாழ்ந்தது முக்தியடைந்தார்..

“சித்திக்கு முன்
வாழ்ந்து விடு – பின்வா,

சித்திக்கு அதுவே
சரியான வழி.”

விளக்கம்: திருமணம் செய்துகொள். வாழ்ந்துபார். பின் முக்தி தேடு. கண்டிப்பாகக் கிடைக்கும். சித்தி கைகூடும்.

இல்லறத்தில் வாழ்ந்து முத்தியடையும் முறையினை வள்ளுவர் பின்வருமாறு அறிவுறுத்துகிறார்.

அறத்துப்பால், இல்லறவியல், திருக்குறள் 46

அறத்தாற்றின் இல்வாழ்க்கை ஆற்றின் புறத்தாற்றில்
போஒய்ப் பெறுவ எவன்.

விளக்கம்: சிறந்த இல்லற வாழ்வின் முடிவே துறவறமன்றி இல்லற வாழவைத் தவிர்த்து துறவறமென்பது உண்மையான துறவறமாகாது. ஆணோ பெண்ணோ துறவறம் மேற்கொண்டு கிடைக்கும் பயனைவிட இல்லற வாழ்க்கையை அறவழியில் நடாத்துவதனால் கிடைக்கும் முக்தியே சிறந்ததாகும். இல்லறத்திலேயே நாம் எல்லா நற்பயனையும் அடைய முடியும். இல்லறத்தை விட்டு, அதற்கு உண்டான கடமைகளைப் புறக்கணித்து துறவு கொள்ளுதல் என்பது, ஒருவருடைய மானிடப் பிறப்பின் கடமைகளை மறந்த செயலாகும்.

அறத்துப்பால், இல்லறவியல், திருக்குறள் 48

“ஆற்றின் ஒழுக்கி அறனிழுக்கா இல்வாழ்க்கை
நோற்பாரின் நோன்மை உடைத்து”

விளக்கம்: இல்லறத்தில் வாழ்ந்திருப்போர் தமது கடமைகளை தவறாது செய்து தானும் வாழ்ந்து தனது குடும்பத்தினரையும் வாழவைப்பது மட்டுமல்லாமல் பிறரையும் (மற்ற இல்லறத்தில் இருப்போரையும், துறவறத்தில் இருப்போரையும்) அவரவர் வழியில் அவரவர் அறங்களை ஒழுகி வாழ அனுமதித்து அவர்களுக்கு இடையூறாக இல்லாமல், அவர்களுக்குத் தேவையான உதவிகளையும் செய்து இருப்பானாயின் அவன் துறவறத்தில் தவம் செய்கிறவர்கள் பெறக்கூடிய பயனை விடச் சிறந்த பயனை முத்தியை இல்லறத்திலேயே பெற்றுவிடுவான்

அகத்திய மாமுனிவர் “சௌமிய சாகரம்”, என்ற பகுதியில் பின்வருமாறு குறிப்பிட்டுள்ளார்.

“ஆணென்றால் பெண்வேண்டும்

பெண்ணுக் காணும்

அல்லாட்டல் ஒன்றுமில்லை

அலைச்சல் தானே.”

விளக்கம்: ஆணாகப் பிறந்தவருக்கு பெண்ணும், பெண்ணாகப் பிறந்தவருக்கு ஆணும் வேண்டும். அப்படி இல்லை என்றால் எந்த சித்தியும் கிடைக்காது. தனித்து வாழ்வது வீணான முயற்சியாகும்.

கோரக்க சித்தர் “சந்திர ரேகை”, என்ற பாடற் பகுதியில் பின்வருமாறு குறிப்பிட்டுள்ளார்.

“ஐயமின்றி இல்லறத்தில் இருந்தேசித்து

அறிந்து மனக்களிப்பாலே அசடுநீக்கி

நொய்வின்றி பிறப்பிறப்ப தனைநீத்து

நீணிலத்தில் ஞானசித்தனாக வாழ்வான்.” கோரக்கர்,

விளக்கம்: மணமுடித்து இல்வாழ்கையில் இருந்து கொண்டு சித்தி அடையும் மார்க்கத்தை அறிந்து, கடைப்பிடி. சந்தேகம் வேண்டாம். இதனால் பேரின்பம் என்ற மனமகிழ்ச்சி உருவாகும். மனதில் உள்ள மாசு நீங்கும். ஆகையால் பிறப்பு இறப்பு அற்ற முத்தி நிலையை அடைவாய். மற்றும் ஞானம் பெற்று ஞான சித்தனாக வாழ்வாய்.

“மாயை நிறை பேரின்ப மங்கை தன்னால்

மாயாமல் இருப்பதற்கே ஆண்பெண்ணாக

சாயை கொண்டு அமைத்திட்டார் ஐயன்தானும்

சடம்விட்டுப் போவதற்காய் படைக்கவில்லை” கோரக்கர்,

மயக்கும் பல பெண்களிடம் சிக்கித் தவிக்காமல், சீரற்ற வாழ்க்கை வாழாமல் இருப்பதற்காகவே ஆணையும் பெண்ணையும் மணமுடித்து இல்லற நெறியில் வாழ வேண்டும். என அறிவுறுத்தப்பட்டுள்ளது. அதற்காகவே இறைவனும் ஆண், பெண் என சக்தி, சிவனாக தோன்றி எமக்கு அருள்பாலிக்கிறார்.

கேள்வி: ஐயா மனிதன் ஏன் துன்பப்படுகிறான்.

குரு: அளவுகடந்த ஆசையால் துன்பப்படுகிறான். மனிதனுடைய மனம் அதிகமான சந்தோசத்தினை உணரும்போது அந்த மனத்தினுடைய தொடர்ச்சி துன்பம்தான் என்பதனைப் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். சந்தோசத்தை விரும்பிப் போகும் மனம் சந்தோசத்தை ஏற்கும்போது தொடந்து வரக்கூடிய துன்பத்தினையும் ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாராக இருக்க வேண்டும். ஆனால் மனம் துன்பத்தை ஏற்றுக் கொள்ளத் தயாராக இல்லை. எப்போதும் இன்னபம் மட்டுமே இருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கின்றது, வாழ்வில் இன்பம் மட்டுமே இருந்தாலே அந்த வாழ்வில் ஒரு சுவை இருக்காது. இன்பமும் துன்பமும் கலந்தால்த்தான் சுவை இருக்கும். எப்போதும் வெய்யிலில் இருந்தால் நிழலின் சுகத்தை நீ அறிய முடியாது. அதுபோல எப்பவுமே நிழலில் மட்டும் இருந்தாலும் அந்த நிழலின் சுகத்தினை உன்னால் உணர முடியாது. எனவே இன்பமும் துன்பமும் கலந்து இருந்தால்த்தான் வாழ்கைக்கே ஒரு சுவை உண்டாகும்.

கேள்வி: ஐயா ஆச்சிரமம் ஊருக்கு ஒதுக்குப் புறமாக அமைந்திருக்கும் காரணம் என்ன?

குரு: ஆச்சிரமம் எப்போதும் நகரில் இருந்து சற்று தூரத்தில் அதாவது சனநெருசல் இல்லாத வாகன, இயந்திர சப்தம் இல்லாத ஒதுக்குப்புறமான இயற்கையான அமைதியான சூழலில் அமைந்திருந்தால்த்தான் தியானம் செய்ய ஏதுவாக இருக்கும்.

கேள்வி: ஐயா தினமும் யோகப் பயிற்சி செய்யும்போது கடைப் பிடிக்க வேண்டிய ஒழுங்குகள் என்ன?

குரு: அதிகாலையில் எழுந்து காலைக் கடன்களை முடித்துக் கொண்டு குளிர்ந்த நீரில் நீராடிவிட்டு தூய ஆடை அணிந்து (வெள்ளை நிற ஆடை அணிவது மிகவும் சிறந்தது) சூரிய உதயத்துக்கு முன்னர் அதாவது பிரம்ம முகூர்த்தம் என்று அழைக்கப் படுகின்ற (இந்த பிரம்ம முகூர்த்த நேரமானது பொதுவாக அதிகாலை 4 மணி முதல் 6 மணி வரையாகும்). இந்த நேரத்தில் செய்யும் வழிபாடு / தியானம் / யோகப் பயிற்சியானது பலமடங்கு பலனைத் தரும். காலை வேளையில் இஸ்ட தெய்வத்தினை / குருவை / பெரியோர்களை / ஞானிகளை / சித்தர்களை வணங்கிக் கொண்டு தனிமையான, தொந்தரவற்ற ஓர் இடத்தில் (அது வீட்டில் ஓர் அறையாக இருக்கலாம் அல்லது இயற்கையான எழில்கொஞ்சும் இடமாகவும் இருக்கலாம்) தரையில் ஒரு துணி விரித்து அதன்மேல் பத்மாசனத்தில் அமர்ந்து (யோகப்பயிற்சி செய்வதற்கு பத்மாசனம் மிகச் சிறந்தது அப்படி உட்கார முடியாதவர்கள் சுகாசனம் (சுகமான ஆசனம்) என்று அழைக்கப்படுகின்ற தம்மால் இலகுவாக அமரக்கூடிய ஆசனத்தில் அமர்ந்திருந்தவாறு), கிழக்குப்புறம் அல்லது வடக்குப்புறம் நோக்கியவாறு அமர்ந்திருந்து, குரு உபதேசம் மூலம் கற்ற ஆசனங்களைப் பயிற்சி செய்யவேண்டும். முதுகுத் தண்டு வளைந்திருக்காது நேராக நிமிர்ந்திருக்க வேண்டும். ஆசனம் செய்யும் இடத்தில் வாசனை மிகுந்த மலர்கள் தூவி அல்லது ஊதுபத்தி ஏற்றி வைத்தல் சிறந்தது. பயிற்சி செய்யும் இடத்தை அடிக்கடி மாற்றாது, தினமும் ஒரே இடத்தில் இருந்து பயிற்சி செய்யவேண்டும். யோகப் பயிற்சிகள் எப்போதும் ஒரு குருவிடம் இருந்தே முறையாகக் கற்று அவரது அறிவுரைகளைப் பின்பற்றியே பயிற்சிகள் செய்யவேண்டும். அப்போதுதான் எவ்விதமான பின்விளைவுகளும் இல்லாது பயிற்சிகளைத் தொடரமுடியும்.

கேள்வி: ஐயா தியனப் பயற்சிகளை வீட்டில் அமர்ந்து செய்வதற்கும் கோவில்கள் சித்தர் சமாதிகள் போன்ற இடங்களில் அமர்ந்திருந்து செய்வதற்கும் வித்தியாசங்கள் உண்டா?

குரு: வீட்டில் யோகப் பயிற்சிகள் செய்யும்போது குறிப்பிட்ட ஒரு இடத்தில் குறிப்பிட்ட ஒரு நேரத்தில் தொடர்ந்து இருந்து செய்யவேண்டும். ஏனென்றால் பயிற்சிகள் செய்யும்போது உங்களுக்குள் ஒரு சக்தி உருவாவதுபோல, அவ்விடத்திலும் ஒரு சக்தி உருவாகி இருக்கும். அச்சக்தியானது தினமும் அவ்விடத்தில் அதே நேரத்தில் இருந்து செய்யும்போது உங்கள் சக்தியை மேன்மேலும் அதிகரிக்கும்.

ஆனால் கோவில் ஆசிரமம் போன்ற இடங்கள் அப்படியல்ல. பலபேர் அவ்விடத்தில் வந்திருந்து தியானம் செய்வதனால் அவ்விடத்தில் நிறைய சக்தி உருவாகி இருக்கும். அவ்விடங்களில் இருந்து பயிற்சிகள் செய்யும்போது உங்கள் சத்தி, வீட்டில் இருந்து பயிற்சிகள் செய்யும் போது இருப்பதிலும் பார்க்க பன்மடங்கு சக்தியை நீங்கள் உணர்வீர்கள்.

நீங்கள் தியனப் பயிற்சி செய்யப் போகிறீர்கள் என்றால் வீட்டில் உள்ளவர்களுக்கு கண்டிப்பாகத் தெரிய வேண்டும். இந்த விடயத்தில் மட்டும் ஒளிவு மறைவு வைக்க வேண்டாம். அதுமட்டுமல்ல நீங்கள் சிவர், தூண் போன்ற இடத்துக்கு முன்னால் உட்காந்திருங்கள். ஏனெனில் தியானம் செய்யும்போது நீங்கள் சரிந்து விழுந்தால் காயம் இல்லாமல் விழ இவை உதவும். வீட்டிலுள்ளவர்களுக்குத் தெரிந்திருந்தால் நீங்கள் விழும் காரணத்தினையும் அவர்கள் புரிந்து கொள்வார்கள். இதனாலேயே தியானம் ஒருநாளும் நின்று கொண்டு செய்யக்கூடாது.

நிலத்தில் துணி துண்டு கம்பளம் எதாவது விரித்து அதன் மேல் இருந்தே தியானம் செய்ய வேண்டும். பூமியில் நேரடியாக உட்காந்திருந்தால் தியானம் செய்யும் போது நீங்கள் பெறும் சக்தியை பூமி இழுத்துவிடும். நீங்கள் தியானம் செய்யும் இடத்தில் விளக்கு ஏற்றி வைக்க விரும்பினால் சிறியதாக பிரகாசம் குறைவாக ஒரு விளக்கு ஏற்றி வையுங்கள். பிரகாசமான விளக்கு ஏற்றினால் அவ்வொளியில் நீங்கள் தரிசிக்கும் ஒளியை உணர முடியாமல் போய்விடும்.

கேள்வி: ஐயா யோகம் செய்யும்போது எண்ணங்கள் எப்படி இருக்க வேண்டும்

குரு: அதாவது வாழ்ககையில் ஒருவன் தோல்வி அடைவான் அவன் அறிவாளி ஆகிவிடுவான். ஒருவன் வெற்றி அடைவான் ஒருவன் முட்டாள் ஆகி விடுவான். ஏனென்றால் ஒருவன் தான் வெற்றி பெற்றுவிட்டேன் என்று எண்ணி விட்டால் அங்கேயே நின்று விடுவான். அடுத்த முயற்சியை எடுக்க மாட்டான். ஆனால் தோல்வி அடைந்தவன் எப்படி வெற்றி அடையலாம் மீண்டும் எப்படி முயற்சி செய்யலாம் என்று எப்பவுமே சிந்தித்தவாறு இருப்பான். அவன் அறிவு வளர்ந்து கொண்டே போகும்.

யோகப் பயிற்சி செய்யும்போது சிலருக்குச் சில அனுபவங்கள் கிட்டுகின்றது அப்போது அவர்கள் தாம் தேடியது இதுதான் என்று எண்ணி விடுகிறார்கள். சிலர் தொடர்ந்து பயிற்சி செய்வதனையே நிறுத்தி விடுகிறார்கள்.

ஞானப் பயிற்சியின் போது சிறிது சிறிதாக ஏற்படும் மாற்ரங்களை எல்லாம் கண்டு கொள்ளாதீர்கள். தொடந்து பயிற்சி செய்து கொண்டிருங்கள். நான் தேடுவது இது இல்லை, இது இலை என்று எண்ணிக் கொண்டு தொடர்ந்து முயற்சி செய்யுங்கள் பயிற்சி செய்யுங்கள். ஒரு கட்டத்தில் நீ எது என்று தெரியும் போது உனக்கு எல்லாம் புரிந்து விடும். கேள்விகளே உன் மனதில் எழாது.

மாணிக்க வாசக சுவாமிகள் கூறுகின்றார் “நான் எதைத் தேடினேனோ இன்று நான் அதுவாகவே ஆகிவிட்டேன்” என்கிறார்.

கேள்வி: ஐயா ஞானிக்கும் அஞ்ஞானிக்கும் இடையில் உள்ள வித்தியாசம் என்ன?

குரு: ஞானியின் வாழ்க்கைக்கும் மனிதனின் (அஞ்ஞானி) தேடலுக்கும் நிறையவே வித்தியாசம் உண்டு. ஞானியானவன் உலகத்தில் அடையாள பொருளாக இருந்துகொண்டே உலகில் நிஜப் பொருளைத் (பேரின்பத்தை) தேடுவான். ஆனால் மனிதன் (அஞ்ஞானி) உலகத்தில் அடையாளப் பொருளாக இருந்து கொண்டே அடையாளமற்ற பொருளையே (உலக இன்பத்தில் சிற்றின்பத்தில்) தேடிக் கொண்டிருப்பான். இதுதான் ஞானிக்கும் அஞ்ஞானிக்கும் இடையில் உள்ள வித்தியாசம்.

கு. சிவகுமாரன் ([email protected])

— அன்பே சிவம் —